Часовня-усыпальница Плятеров. Кладбище католическое
Бяльмонты, (Двор Альгердаўшчына), былая вёска ў Браслаўскім раёне, на паўднёва-ўсходнім беразе возера Дрывяты. За 10 км на ПдУ ад Браслава. З 1976 у складзе в. Ахрэмаўцы.
У гістарычных крыніцах упершыню ўпамінаюцца ў 1748 як уладанне роду Гільзенаў, пры іх Бяльмонты атрымалі сваю назву (ад франц. belmont прыгожая гара). У 2-й палове 18 — пачатку 19 ст. ў Бяльмонтах створаны палацава-паркавы ансамбль, які ўключаў двухпавярховы мураваны палац (меў 33 пакоі), вялікую круглую парадную залу, дамашнюю капліцу. Сцены шэрага пакояў будынка былі дэкарыраваны жывапісам. У 1876 тры акварэльныя малюнкі палаца зрабіў Наполеон Орда. Парк Бяльмонт (плошчай 65 га) быў адным з найбуйнейшых рамантычных паркаў Літвы. У 1768 у Бяльмонтах пабудаваны філіяльны касцёл Езуса Хрыста, які належаў да Браслаўскай парафіі. У 18 ст. частка бяльмонцкіх уладанняў уваходзіла ў склад Браслаўскага староства. З 1798 Бяльмонты — уладанне графа М. Мануззі, вядомага пры дварах Пецярбурга і Варшавы палітычнага авантурыста, які яшчэ ў 1776 пасяліуся на Браслаўшчыне. Паводле інвентара 1798, бяльмонцкаму двару належалі 233 асобы мужчынскага полу, 6 корчмаў. У 1768 у Бяльмонтах спыняўся з абозам адзін з удзельнікаў Барскай канфедэрацыі Ш. Касакоўскі. 23.6.1812 тут размяшчаўся са штабам камандуючы 1-й Заходняй арміяй расейскі генерал М. Б. Барклай дэ Толі, 1—3.7.1812 — камандуючы французскім кавалерыйным корпусам маршал I. Мюрат.
У Бяльмонтах прайшлі дзіцячыя гады мастака, аўтара твораў на гістарычныя тэмы Я. Траяноўскага (1799—1878). У пачатку 19 ст. Бяльмонты перайшлі да роду Плятэраў. I. Плятэр — удзельнік паўстання 1830—31. I. і Ф. Плятэры сабралі музейную калекцыю, багатую бібліятэку (у 1-ю сусветную вайну вывезена ў Петраград), перадалі Віленскаму музею старажытнасцей каля 100 каменных свідраваных сякер, знойдзеных у наваколлі вёскі. У Бяльмонтах існавала парафіяльная школа (у 1804 — 30 вучняў, у 1805 — 10), з 1857 дзейнічаў бровар (у 1900 — 8 рабочых, паравая машына). У 1-ю сусветную вайну палац Плятэраў часткова разбураны. Пабудаваны пазней драўляны сядзібны дом згарэў у 2-ю сусветную вайну. Зберагліся помнікі: курганны могільнік 8—10 ст. (адкрыты і даследаваны ў 1892 Ф. В. Пакроўскім), мураваная капліца Збавіцеля на могілках (1858), парк Бяльмонт.
